آریانا


باز این ترانه اعصاب منو بهم ریخت...کرم داره ...رفتم طرف سالن امفی تاتر و داخل شدم ....کیفم رو شوت کردم روی صندلی ها و داد زدم:

من-سلام بر دوستان خودم ...چه طورید امروز ؟؟؟؟

همگی دپرس بودن ...با تعجب نگاشون کردم و گفتم:

من-چی شده ...نبینم غمتون رو ...........

نگین با ناراحتی گفت:

نگین-آریانا ,علیرضا دیگه نمیاد ....

با تمام توانم فریاد زدم:

من-چی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نگین- قراره بعد از امتحان ها بره سفر 

من- پس کی کارگردان میشه

همون لحظه علیرضا از در وارد شد و گفت:

علیرضا-نگران اونش نباش ...ایشون هستن 

و به در اشاره کرد ...و همون لحظه آراد اومد تو .....ها؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟..........درست می بینم ....این یعنی چی؟؟؟....جیغ زدم:

من-خوب این الان یعنی چی؟؟؟

علیرضا لبخندی زد و گفت:

علیرضا-این یعنی از این به بعد آراد کارگردانه و باید به حرف های اون گوش بدید 

بهم بر خورد ...مگه من این جوریم که من کارگردان نباشم ....رفتم رو به روی علیرضا وایسادم ودستم رو به بغلم زدم:

من-چرا این باید کارگردان باشه؟؟؟....مگه من چمه؟؟؟...خوب من کارگردان میشم 

علیرضا-منم حرفی ندارم ولی آراد کارش خیلی خوبه ...در واقع تو تاتر اوله .... خودت و آراد می تونید حلش کنی...

رفتم و رو به روی آراد وایسادم و گفتم:

من-با یه مسابقه موافقی؟؟؟

آراد-چه جور مسابقه ای ؟؟؟؟

من-اسکی توی شمشک 

آراد –خوراکمه ...قبول !!!!

من- پس شب بریم؟؟؟؟؟

آراد- آره 

علیرضا اعتراض کرد:

علیرضا –دیونه ها سرده ...سرما می خورین؟؟؟؟

من و آراد همزمان گفتیم:

-شبش می چسبه 

و بعد نگاه هم کردیم و خندیدیم ...اونروز رو با علیرضا و آراد تمرین کردیم ...بعدش با آراد رفتیم و سوار بنزش شدیم ...خدایی عجب ماشینیه ....وسط راه یه آهنگ غمگین گذاشت ....منم رفته بودم تو حس ولی یه دفعه رفت یه آهنگ شاد ....وایییی من الان دوست دارم بترکونم ...حیا میا رو بی خی خی ...آهنگ رو بچسب ...توی جام تکون می خوردم و دستام رو تکون می دادم ...اما یه ماشین با یه اکیب پسر از کنارمون گذشتن که رانندهه برگشت گفت:

-جونم بدن ...جیگر خودمی 

سرعت ماشین ما زیاد شد ...آراد فریاد زد:

آراد-مجبوری قر بدی که اینجوری بهت بگن؟؟؟؟

من- من هر کاری بخوام می کنم ...به شما هم ربطی نداره 

آراد –تا وقتی پیش منی از این غلطا ی اضافه ممنوع ...اصلا شاید فکر کنن تو زن منی ...بعد نمی گن چه مرد بی غیرتی؟؟؟؟

من-مگه دروغ می گن؟؟؟

دستش رو برد بالا که بکوبونه توی دهنم ولی همون بالا مشتش کرد و کوبید روی فرمون ...و داد زد:

آراد-ای لعنت به من 

از کارم پشیمون شدم ولی امکان نداشت عذر خواهی کنم ...من مغرور تر از این حرفام ...موبایلم زنگ زد ...اه سهنده ...من نمی دونم این شماره ی منو از کجا آورد ...با اکراه جواب دادم:

من-بله 

سهند-آریانا خودتی؟؟؟

من-آقای صداقت هزاران بار بهتون گفتم من جاوید هستم 

سهند-هه هه هه...باشه خانوم جاوید اومدم تاتر نبودید؟؟؟؟

من-بله آقای صداقت زودتر تعطیلش کردیم ...البته با اجازه ی جنابعالی ؟؟؟

سهند-اجازه ی ما هم دست شماست 

من-شما چرا میایید اونجا ...مگه خودتون کار و زندگی ندارید؟؟؟ 

سهند-کار و زندگی من اونجاس

من-منظور؟؟؟

سهند-هیچی ..کاری نداری؟؟؟

من-نه خداحافظ شما 

قطع کردم و گفتم:

من-اه ...سریش 

آراد- سهند باهات چی کار داشت؟؟

جلل خالق ...این از کجا فهمید :

من-بله؟؟؟؟

آراد- سهند چرا بهت زنگ زده بود ؟؟؟

من-هیچی ...بی کاره ...دیگه خیلی رو اعصابمه 

آراد- میاد سر صحنه ؟؟؟

من-آره بابا ...نمی دونم شما چه جوری با این دوستید ...خیلی مرموزه !!!

آراد رفت تو فکر و دیگه تا اونجا حرفی نزد ...شب بود ...رفت و از عقب ماشین دو تا کاپشن بادی آورد ...با تعجب گفتم:

من-اینا رو از کجا آوردی؟؟؟؟

آراد– من پاتوقم اینجاس 

و دو تا اسکی آورد ...با هم رفتیم بالای کوه ...اسکی ها رو پام کردم ...رو به من داد زد:

آراد- آماده ؟؟؟

عینکم رو زدم روی چشمام و اون گفت:

آراد-برو 

با هم راه افتادیم ...پنج دقیقه ی اول رو همزمان میرفتیم ...ولی اون جلو زد و گفت:

آراد-تند تر آریانا خانوم ...وگرنه می بازی....
سرعتم رو تند کردم ...اون مدام داد می زد تند تر ...منم سرعتم رو زیاد تر می کردم ...اما یه دفعه یه سنگ اومد زیر پام و پرت شدم پایین و بی هوش شدم.....

آراد

هی پایین می رفتیم ...پایین و پایین تر ...کارش خوب بود ولی نه به اندازه ی من ....برای تحریکش مدام داد میزم تندتر ..اونم اینقدر تند رفت که آخر خورد زمین و قل خورد به طرف پایین ...داد زدم:

من-یا امام رضا 

عینکم رو دادم بالا و چوب اسکی هام رو انداختم یه ور...به سرعت اسکی ها رو در آوردم و دویدم پایین ...خیلی رفته بود پایین ... تا بهش رسیدم خودمو پرت کردم روش و داد زدم :

من-آریانا ...

روی پیشونیش زخم شده بود و لباش از سرما کبود شده بود ...تکونش می دادم و صداش میزم ولی فایده ای نداشت ... یه دستم رو گذاشتم زیر زانوش و اونیکی دستم رو گذاشتم زیر سرش ...بلندش کردم..خیلی سبک بود... شایدم من خیلی زور دارم ...تا به ماشین رسیدم گذاشتمش روی صندلی جلو وکاپشنم رو در آوردم و کردم تنش ...خودم شروع کردم به لرزیدن ....نشستم کنارش و ماشین رو روشن کردم تا بتونم بخاری رو هم روشن کنم ...حرکت کردم ...خیلی نرفته بودم که چند تا پلیس رو ته جاده دیدم که اجازه ی حرکت نمی دادن....پیاده شدم و رو به یکیشون گفتم:

من-مشکلی پیش اومده ؟؟؟؟

پلیس-بله به دلیل بهمن فعلا راه ها بسته 

وای..نه ...پرسیدم:

من-تا چند ساعت دیگه می تونیم برگردیم ؟؟؟

پلیس- بهمن سنگینی نبوده ...تا دو ساعت دیگه راه ها باز میشه 

رفتم طرف ماشینو و یه جا پارکش کردم ...بخاری رو روشن کرده بودم و فضای ماشین گرم شده بود ...فقط یه پیراهن تنم بود ولی زیاد سردم نبود ...من به این سرماها عادت داشتم...آریانا داشت زیر لب هزیون می گفت ...سرم رو بردم نزدیکش و خوب گوش دادم ببینم چی میگه :

آریانا-بردیا ...عزیزم کجایی؟؟؟....نرو ...من بدون تو میمیرم 

دیگه داشت می افتاد گریه ...بردیا کیه؟؟؟؟.... آخه چرا باید بردیا رو صدا بزنه؟؟؟...اونی که نجاتش داده منم ....

چرا دارم از تو می سوزم ...حسادت می کنم ...به بردیایی که تا حالا ندیدمش حسادت می کنم ...آراد اصلا حواست هس داری چی میگی؟؟؟؟....تو که از آریانا متنفری

ولی من به خودم که نمی تونم دروغ بگم ...ازش خوشم میومد ...از اون غرور لعنتیش ...از اون اراده اش ...از اون چشمای سبز و خمارش ..... آره من دیگه دوست نداشتم نابودش کنم ...صداش زدم:

من- آریانا ...بیدارشو ....داری هزیون میگی ...آریانا 

چشمای سبزش یه دفعه باز شد و گفت:

آریانا-چی شده ...ما کجاییم؟؟؟؟

من-ما الان توی شمشکیم ...راه ها رو بستن ...تو هم خوردی زمین من آوردمت توی ماشین 

نگاهی به اطراف انداخت و روی پیراهن من ثابت موند ....نگاهی به خودش کرد و با نگاه قدرشناسانه ای گفت:

آریانا-این چه کاریه کردی ؟؟؟....سرما می خوری 

پس اونقدرا هم نمک نشناس نیست ...کاپشن رو در آورد و گرفت طرفم و گفت:

آریانا- مرسی از لطفت 

من-بپوشش من عادت دارم ....

آریانا-مگه تو از سنگی بشر ...سرما می خوری بگیرش....

گرفتمش و پوشیدم ...ای خداخیرت بده ...دیگه داشتم یخ میزدم ...ازش پرسیدم:

من-آریانا یه سوال ؟؟؟؟

آریانا-بپرس 

من- بردیا کیه؟؟؟؟

آریانا-خوب این یه سوال فوق شخصی بود ولی چون جونم رو نجات دادی برات می گم تا خدایی ناکرده از فضولی شهید نشی

لبخندی زدم و منتظر شدم ...انگار داشت توی خاطراتش شنا می کرد ...همونطور که به جلو زل زده بود گفت:

آریانا- تقریبا سوم دبیرستان بودم ...کله ی همه ی دوستام باد داشت و دنبال پسرا بودن ....ولی من اهلش نبودم ...البته ترانه و مهدیس هم مثل من به هیچ پسری پا نمی دادن ....یه روز ظهر که داشتیم از مدرسه برمیگشتیم ....یه پسره تعقیبمون کرد ...ترانه و مهدیس از من جدا شدن ...خونه هاشون زیاد از خونه ی ما دور نبود ...اخه ما دوست خانوادگی هستیم ...باباهامون با هم یه شرکت دارن ... پسره دست بردار نبود ....اومد جلوم وایساد و گفت:

پسر-سلام من بردیام ...

من-خوب که چی؟؟؟؟

بردیا-با من دوست میشی 

پسر خوشگلی بود ....حدودا بیست و دو سال داشت ....ازش زدم جلو و گفتم:

من-برو بابات رو سیا کن 

و رفتم خونه ...این قضیه هر روز تکرار شد ...من از مظلومیت این پسر خیلی خوشم اومده بود ...هرچی بد و بیراه بهش می گفتم باز فردا دم مدرسمون بود ...اخرش راضی شدم که با هم عین دو تا دوست اجتماعی باشیم ...ولی کم کم بهش علاقه مند شدم ...نمی گم عاشقش بودم نه ...ولی خیلی دوش داشتم ...با ترانه و مهدیس و اون خیلی جاها رفتیم ....حتی یه بار هم از حد خودمون فراتر نرفتیم ...دقیقا یادمه ...وقتی قبول شدیم دانشگاه بهش زنگ زدم و خبر دادم ...توی کرمانشاه بود ...رفته بود به داداشش سر بزنه ...گفت زود خودشو میرسونه تا جشن بگیریم ...چند ساعت گذشت و نیومد ...تصمیم گرفتم باهاش قهر کنم ...فرداش که رفتم خونه ترانه اینا اعلامیه اش رو دیدم ...آره من نمی دونستم دیگه هیچ وقتی براش نمیمونه که نازم رو بکشه 

داشت اشک میریخت ...دونه های اشک روی گونه هاش در حرکت بودن ...قلبم تند تند می زد ...رفتم و سرش رو کشیدم توی بغلم ...هق هق می کرد ..کم کم توی بغلم آروم شد و خوابش برد ...دوست داشتم تا ابد توی آغوشم باشه ولی اعلام کردن که راه ها باز شده ...منم حرکت کردم و اونو گذاشتم روی صندلی ...چه فکرایی راجع بهش کرده بودم ...آریانا دختر خیلی پاکی بود و من چه تهمت هایی بهش زدم ...وقتی رسیدم در خونشون دلم نمیومد بیدارش کنم ...ولی از برق روشن خونشون فهمیدم ترانه نگرانه ...حاظر بودم تا صبح وایسم تا بخوابه ...عین یه عروسک کنارم خوابیده بود ...آرو صداش زدم:

من- آریانا خانوم ...آریانا ...بیدار شو ...رسیدیم 

چشماش و باز کرد و دستاشو کشیدو گفت:

آریانا-رسیدیم 

من-آره ..ترانه هم خیلی نگرانته 

آریانا-تو رو دید؟؟

من –نه از برق روشن خونتون معلومه ..

زود پیاده شد و گفت:

آریانا-بابت همه چی ممنون 

من –کاری نکردم 

آریانا- خداحافظ 

من-خداحافظ ..

وایسادم تا بره تو و بعدش رفتم طرف خونه ....



***



آریانا



تا رفتم تو ...ترانه با دو اومد طرفم و زد تو سرم:

ترانه- تا الان کدوم گوری بودی؟؟؟؟

من- ببخشید ترافیک بود ...

ترانه- منم خر شدم ...اخه خره ساعت دوازده اس؟؟؟

من- تو رو خدا ولم کن حوصله ندارم ...

ترانه –ای بمیری که گوشت تن منو آب می کنی بچه ....

رفتم توی اتاق که دوباره دنبالم اومد ...دیگه بدون شوخی پرسید:

ترانه –با تو ام میگم کجا بودی؟؟؟

من- بابا یه کمی کار تاتر طول کشید ...منم یه خورده قدم زدم 

ترانه – تا دوازده شب ..اونم تنها ؟؟؟؟

داد زدم:

من- ترانه گم شو بیرون حوصله ندارم 

رفت بیرون و در و کوبید به هم و داد زد:

ترانه-اصلا برو بمیر بدبخت ...نکبت بی شعور 

دیگه داره تا صبح فحشم بده

ترانه 





آریانا-تتتتتتتتتتتتترررررررررررر راااااااااااننننننننننههه ههههه

من-مرض ...یه امروز خوابم میاد ببینم می ذاری بکپم 

آریانا-آخیش ...خنک شدم ...یادته چقدر سر خواب اذیتم می کردی...

من-ای الهی پیر بشی شاقولوس بگیری که نمی ذاری یه خورده بخوابم ....

بلند شدم و متکا رو پرت کردم توی سرش ...پیش به سوی اتاق فکر ...اخ که من عاشق اینجام ....یه ربعی اون تو بودم که آخر صدای آریانا در اومد:

آریانا- ترانه به جون مامانم دیر شد 

من-ببینم می تونی دو دقیقه نقش لال ها رو در بیاری 

آریانا- نمی تونم ...بیا به خدا دیر شد 

من-خاک تو سرت پس تو چه جور بازیگری هستی 

اون داشت اون ور پرپر می شد من داشتم با آرامش مسواک می زدم ...بعد از کلی لفت دادن اومدم بیرون ....یا جد سادات ...این نگا چیه کاکو ....آریانا عین میر غضب نگام می کرد ...دستم رو گذاشتم رو قلبم و گفتم:

من-ای بمیری ...نمی گی قلبم وایمیسه ...اخ ...مامانم 

نگاهی به ساعتش کرد و گفت:

آریانا-پنج دقیقه وقت داری ...اگه اماده نشدی از پنجره پرتت می کنم پایین 

زود اماده شدم ...یه تیپ مشکی زدم ...آریان نشست پشت فرمون ...امروز با استاد صالحی داشتیم ... رفتیم و ردیف عقب نشستیم ...اصلا حوصله نداشتم ...آراد نبود ...پندار عین این مادر مرده ها ساکت و آروم نشسته بود جلوی من و آریانا ...صالحی رو بهش گفت:

صالحی-خیلی ساکتید آقای رادمنش؟؟؟؟

پندار-استاد خودتون دوست دارید اذیت کنم ها 

صالحی اومد و در گوشش یه چیزی گفت ...پندار هم لبخندی زد ....صالحی رفت سر میزش و گفت:

صالحی-بچه ها برای جلسه ی بعد یه منظره رو بوم می خوام 

من-اخ جون ...جلسه ی بعد می شه بعد از امتحاناتمون ....میایی بریم شمال؟؟؟؟

آریانا-نه ...اونموقع آخرین تمرین هامونه ...

من-ای خاک تو سر تو حال زنت 

صدای اس ام اسم در اومد ...گوشیم رو در آوردم و خوندم:

تارا-خواهری یه هفته دیگه قراره عقد رو بگیریم ...فردا راه بیوفت 

آواسط دو هفته ی بعد امتحاناتم شروع می شد ...پس می تونستم برم ...جواب دادم:

من-فردا میام عزیزم 

تارا-مهدیس می تونه بیاد ؟؟؟؟

من-آره فردا آخرین بازیشونه 

رو به آریانا کردم و با خوشحالی گفتم:

من- آریان هفته ی دیگه عقد داداشته 

آریانا-نامرد ...چرا به من نگفت 

همون لحظه صدای گوشیش دراومد ....آریانا گفت:

آریانا-چه حلال زاده اس داداشم 

من-دلم واسه خواهر مثل دسته گلم میسوزه که می خواد با این داداش خل تو زندگی کنه 

آریانا- یه بار دیگه بگو چی گفتی؟؟؟

همون لحظه صالحی گفت:

صالحی-کلاس امروز تموته بچه ها 

یه جیغ زدم که تموم کلاس برگشتن طرف من و آریانا بعدش با تمام سرعت رفتم طرف در و آریانا هم دنبالم دوید ...در لحظه ی آخر دیدم که صالحی با خنده سرشو تکون می ده ...تو محوطه وایساد م و گارد گرفتم:

من- اگه یه قدم بیایی جلو شهیدت می کنم 

اریانا-تو به کی گفتی خل ؟؟؟؟

با تمام پرویی گفتم:

من-آریا 

آریانا-می کشمت ترانه 

من-نه جرعتشو داری نه قدرتشو فس فسو خانوم ....

آریانا در حال منفجر شدن بودن ..اگه فرار نمی کردم خونم حلال بود ...منم دویدم طرف ماشین و گازشو گرفتم ...آریانا هم کمی پشتش دوید و آخر هم داد زد:

آریانا-دعا کن دستم بهت نرسه 

نمی دونم چرا آریانا دیگه با آراد لجبازی نمی کنه ...ازش شنیده بودم که آراد با علیرضا دوسته و با اون برای تمرین میاد ...آخر هم بهم نگفت اون شب چرا اونقدر دیر اومد؟؟؟...نکنه با آراد بوده ...نه بابا خل شدی دختر ...مگه آریانا و آراد مثل آب و آتیش نیستن ...بی خیل تران !!!...خدا رو شکر وقتی رسیدم خونه آریانا نبود ...حتما دوباره رفته سر تمرین ...یه چرت کوچیک زدم و بعدش با هزار تا جون کندن بلند شدم تا برم کلاس ...الهی من بمیرم با این کارام ...برا خودمم عزراییلم ....عزراییل آرامش ...نمی دونم چه طور رسیدم اونجا ...حتی نمی دونم چه طور کلاسم رو تموم کردم ...کیارش نیومده بود ...در واقع سر صحنه بود چون باید برای عید تو یه فیلم بازی کنه سرش خیلی شلوغ بود ...رفتم تا از پندار مرخصی بگیرم ...درو زدم و داخل شدم ...یه دختره تو بغل پندار بود و داشت بوسش میکرد ...دلم آتیش گرفت ...ولی چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟....باید اعتراف کنم چراش رو هم نمی دونستم...فقط می دونم سرم داشت می ترکید و اگه غرورم اجازه می داد میزدم زیر گریه ...چرا ترانه؟؟؟؟؟؟؟...تو که همش اذیتش میکنی ؟؟؟؟...اخه چرا الان داری گر میگیری ؟؟؟؟

همه ی مجهولات ذهنم رو بی خیال شدم و یه نفس عمیق کشیدم...پندار بی حرکت وایساده و پشتش به من بود ...از ریزش اشکام جلوگیری کردم واخم ناخود آگاه هم چاشنی ابرو هام کردم و به آرومی گفتم:
من- اهم...آقای رادمنش ....

پندار



وقتی صالحی کلاس رو تموم کرد ترانه مثل کش در رفت ...آریانا هم به دنبالش ...صالحی منو شناخته بود ...سه سال پیش توی یه دانشگاه تدریس می کردم صالحی هم اونجا تدریس داشت ...تو اون دانشگاه صالحی رو دیده بودم ...این جا هم که با آراد و سپهر میومدیم فقط برای نزدیک بودن به دخترا بود ...اونم چون رئیس دانشگاه آشنامون بود اجازه داد در کلاس ها حظور پیدا کنیم اونم به صورت فورمالیته ...من اصلا از هنر چیزی نمیدونستم ...سر کلاس صالحی در گوشم گفت:

صالحی - آقای متخصص چشم ،معادله حل شد ...خیلی فکر کردم تا به یاد بیارم کجا دیدمت ...شما کجا کلاس هنر کجا؟؟؟؟

اگه بقیه استادا می فهمیدن که ما اینجا دانشجو نیستیم و این خبر به گوش رئیس دانشگاه میرسید مجبور بودیم از اینجا بریم ...به طرف صالحی که داشت کتاباش رو جمع می کرد رفتم و گفتم:

من-استاد صالحی اگه میشه این موضوع بین خودمون باشه ... 

لبخندی زد و گفت:

صالحی-حتما دکتر ...فقط برام جای سوال که شما چرا اینجایید ؟؟؟...

من-به دلیل یه مشکلات پیچیده

صالحی-البته این زندگی شخصیه شماست و من حق دخالت ندارم ...ببخشید اگه دخالت کردم 

من-این حرف رو نزنید ...من باید از شما عذر خواهی کنم که بهتون دروغ گفتم 

صالحی-حتما برای خودتون دلیل داشتید ...

و نگاهی به ساعتش کرد و کیفش رو از روی میز برداشت...دستش رو جلو آورد و گفت:

صالحی-من کاری دارم باید برم ولی آشنایی با شما باعث افتخاره 

من-همچنین 

بعد از رفتنش به طرف در خروجی رفتم ...آراد سرما خورده بود ... منم رفتم آموزشگاه ...امروز ترانه کلاس داره ....وقتی وارد اتاقم شدم تصمیم گرفتم تا ترانه میاد یه خورده گیتار بزنم ..گیتارم و برداشتم و کوکش کردم ...اول یه دور دستم رو روی سیم هاش کشیدم و وقتی مطمئن شدم کوک شده شروع کردم به زدن ...برف میومد ...دیگه داشتیم وارد زمستون می شدیم ...صدای گیتار دلتنگی هامو کم میکرد ...ولی صدایی منو از آرامشگاهم بیرون کشید:

-پندار تو کجا بودی؟؟؟....چرا بهم سر نمی زنی ؟؟؟...نمیگی نامزدمم دل داری 

هستی بود ...دختر خاله ی لوس من ...این لقمه ای بود که مامان برام گرفته بود ..بعد از اون یه سال افسردگی مامانم مجبورم کرد که با هستی نامزد کنم ......از ترفند (شیرمو حلالت نمی کنم )هم استفاده کرد ...درسته بعد از اون اتفاق بد نماز رو ول کردم و تفریحم مشروب شد ولی مامان و بابامو فراموش نکردم ...هنوز هم براشون احترام قائل بود م و اعتقاد داشتم که اگه اه مامانم دامن گیرم بشه با این همه خلافی که من انجام دادم قطعا جون سالم به در نمی برم ... فقط خوشبختانه محرمیتی بین ما خونده نشد و من در این یه مورد شانس آوردم ...برگشتم طرفش و با لحن خشکی گفتم:

من-تو اینجا چی کار می کنی؟؟؟

با بغض گفت:

هستی-تو که از من سراغی نمیگیر... من مجبورم بیام دنبالت 

در شرف گریه کردن بود ..اصلا ازش خوشم نمیومد ...بلند شدم و گیتار رو گذاشتم کنار صندلی ..میز رو دور زدم تا برسم بهش ...رفتم و جلوش وایساد

با یه پوزخند گفتم:

من-همون اول هم بهت گفتم من اصلا ازت خوشم نمیاد ..فقط به خاطر مامان مهربونم باهات نامزد کردم چون نمی خواستم دلش رو بشکونم ...الان هم به دات صابون نزن که من باهات ازدواج میکنم 

اشکش در اومد ...با یه حرکت ناگهانی پرید بغلم و لباشو چسبوند روی لبام ...خیلی عصابی بودم ...چشمام رو روی هم فشار میدادم تا نزنم داغونش کنم ...می خواستم پسش بزنم که یه صدایی از پشتم شنیدم:

-اهم...آقای رادمنش ...

وایی ترانه بود ...دستای هستی رو از دورم باز کردم و برگشتم طرفش ...هول کرده بودم ...با من من گفتم:

من-ااا...تویی ترانه ...کاری داری؟؟؟

اخم هاش تو هم بود ...هستی هم پشتشو به ما کرد و اشکاشو پاک کرد ...برگشت و عین ترانه اخم کرد ...رو به من گفت:

هستی –معرفی نمیکنی عزیزم؟؟؟

ای تو روحت ...اخ من بزنم فکش رو بیارم پایین ...ای دختره ی مزخرف ...هر چی تا الان ریسیده بودم پنبه کرد :

من- ایشون ترانه جان هستن هستی هم دختر خالم هستن 

از قصد به ترانه گفتم(ترانه جان)...کم کم داشت اخم های ترانه باز می شد که هستی گند زد توی همه ی نقشه هام:

هستی –و البته نامزدش ...

اخم های ترانه بد تر رفت تو هم و دست هستی رو به نشانه ی آشنایی فشرد ...یه لبخند نشست رو لبام ...اگه ناراحت شده حتما من براش مهمم ...برگشت و رو به من با همون اخم گفت: 

ترانه-آقای رادمنش میشه این یه هفته رو برام مرخصی رد کنید 

من-برای چی؟؟؟؟

ترانه-لزومی نمیبینم برای شما توضیح بدم 

معلومه خیلی ناراحت شده بود ...هستی اومد و گونه ام رو بوسید دوست داشتم کلم رو بکوبم به دیوار...دختره ی دیونه ...هستی گفت:

هستی-من دیگه می رم عزیزم ...تو به کارات برس 

نمی خواستم جلوی ترانه ضایع کنم پس یه خداحافظی کردم و تو دلم گفتم:

-از اولم مزاحم بودی 

برگه ی مرخصی رو بردم و با خودکار روی میز امضاش کردم ...گرفتمش طرفش ...خواست بگیرتش که بردمش عقب...با عصبانیت گفت:

ترانه-بدینش آقای رادمنش من خیلی کار دارم 

من-تا نگی کجا می خوایی بری نمی دمش

با یه حرکت ناگهانی از دستم کشیدش و با عصبانیت کنترل شده ای گفت:

ترانه-شما بهتره به عیشتون برسید و کاری به کارای من نداشته باشید ...

و پشتش رو کرد که بره ولی یه دفعه برگشت و انگشت شستش رو کشید گوشه ی لبم و گفت:

ترانه-آها...یادت باشه هر وقت کسی رو بوسیدی مواظب باشی رژش مالیده نشه به گوشه ی لبت 

بعدش انگشت شستش رو کشید به تیشرت سفیدم ...تیشرتم قرمز شد ...با تمام سرعت رفت بیرون و درو کوبید به هم ...

مهدیس



جام رو به دستم داد ....این بازی رو هم ما بردیم ...دانشگاه ما هم از طرف تیم پسرا هم دخترا برد داشت ...همگی خوشحال بودیم ... نگاهی به سپهر که وسط پسرا بود انداختم و یه لبخند زدم ...برگشت و بهم لبخند زد ...بعد از کلی جشن گرفتن برگشتیم هتل ...زود وسایلم رو جمع کردم ...اومدم بیام بیرون که صدای اس ام اسم در اومد:

آریانا-مهدیس کی می رسی؟؟؟....هفته ی دیگه عقد تارا و آریاس ...ما فردا داریم میریم اونجا ...برات بلیط بگیریم

سریع اس دادم:

من-اره دستون درد نکنه ... شب میرسم ...ساعت ده 

و به سختی چمدونم رو آوردم بیرون ...همه بچه ها آماده بودن ...به سختی چمدون رو تا آسانسور کشیدم ...سوار شدم و با چند تا از دخترا رفتیم پایین ...پسرا پایین بودن ...یه ماشین از دخترا پر کردیم ...و همینطوری پنج تا تاکسی پر کردیم ...موندیم من و سپهر و آقای شهبازی(مربی پسر ها)...آقای شهبازی جلو نشست و من و سپهر هم عقب نشستیم ...از اون موقع که با سپهر یه شب رو توی اون شهر گذروندیم همه به یه چشم دیگه ای به ما نگا می کنن ...اصلا حرفی نزدیم ...توی هواپیما باز منو و سپهر کنار هم نشسته بودیم ...اصلا دوست نداشتم رفتاری کنم که بقیه فکرای بدی در موردم کنن ...سپهر برگشت و گفت:

سپهر- می خوام باهات حرف بزنم مهدیس...



***



سپهر

باید حرفم رو بزنم ... برگشتم طرفش و گفتم:

من-می خوام باهات حرف بزنم مهدیس ...

منتظر نگاهم کرد ...منم با خودم گفتم هر چه بادا باد :

من-از همون وقتی که از ماشین ترانه پیاده شدی عاشقت شدم ...با خودم گفتم عجب دختریه پسر ...خیلی خانومو خشگله ...بعدش فهمیدم جرعت هم داری ...وقتی توی سلف اونجوی جوابمو دادی بیشتر عاشقت شدم ...وقتی توی اون مسافر خونه روی من خوابیده بودی احساس آرامش می کردم ....مهدیس ...من ...من ...دوست دارم ...نه ...عاشقتم ...اونم دیونه وار

می دونستم که دیگه خیلی وقته نقش بازی نمی کنم ...تموم حرفام هم از ته دلم بود ...ولی نمیزارم پندار و آراد بفهمن ...آره من عاشقتم مهدیس ...هر کاری که بابات باهام کرده ...هر ضربه ای که بابات بهم زده ...هیچکدوم مانع از دوست داشتنم نمیشه ...آره من تا ته دنیا دوست دارم 

مهدیس کمی جا خورده بود ولی یه دفعه بعد از پنج دقیقه برگشت و گفت:

مهدیس-منم عاشقتم 
عاشق همین دیونه بازی هاشم ...اخه دختر بعد از پنج دقیقه داری اینو می گی ...لبخندی زدم و اینور اونور راهرو هواپیما رو نگاه کردم ...وقتی کسی رو پیدا نکردم آروم لپش رو بوس کردم ...

ترانه 



با تمام سرعت رانندگی می کردم ...بعد از هفته ها می خواستم مهدیس رو ببینم ولی حالم اصلا خوب نبود ...مدام صدای نکره ی هستی می پیچید توی سرم:

-والبته نامزدش 

دوباره اشک توی چشمام حلقه بست ...یک دستم رو تکیه داده بودم به پنجره ی باز و رانندگی می کردم ...با این که هوا خیلی سرد بود ولی من داشتم می سوختم ...می دونم با اون صحنه ای هم که دیدم حالا حالا ها باید بسوزم ...آریانا کنارم خوابش برده بود ... رسیدیم فرودگاه ...دسته گلی که برای مهدیس خریده بودم رو از عقب برداشتم و گفتم:

من-آریانا بیدار شو رسیدیم...

بلند شد و بدنشو کشید:

آریانا-اا ...چه زود رسیدیم 

از اون شبی که دیر اومد انگار یه چیزیش شده ...همش آواز می خونه ...و البته منم بعد از اتفاق امروز حوصله ی هیچ کس و هیچ چیز رو نداشتم ...دیگه اذیت کردن آریانا شادم نمیکرد ...زود رفتم تو ...توی مسافرا دنبال مهدیس گشتم که دیدم با سپهر داره از پله برقی میاد پایین ...دستی براش تکون دادم ...اونم با خنده برام دست تکون داد ...سپهر یه جوری نگاهش کرد ...نگاهش منو یاد نگاه های بردیا به آریانا می انداخته ...شایدم من اشتباه می کنم ...مهدیس با دو اومد طرفمون ...اول پرید بغل آریانا بعدش اومد بغل من ...منم بهترین بهانه رو برای گریه کردن پیدا کردم ... شروع کردم به زار زدن ...مهدیس هم مدام می گفت:

مهدیس- باورم نمیشه باعث شدم ترانه ی مغرور اشک بریزه ...داری گریه می کنی ....ترانه با توام؟؟؟؟

از بغلش اومدم بیرون واشک هام رو پاک کردم :

من-دلم خیلی برات تنگ شده بود 

سپهر توی بغل آراد بود ....پندار داشت منو نگاه می کردم ...نگاهم رو ازش گرفتم .....اومد بیاد طرفمون که رو به دخترا گفتم :

من-دیره دخترا ..راه بیوفتید 

اونا با تعجب به من و پندار نگاه کردن و بعدش دنبالم راه افتادن ...برای این که پسرا نخوان تا اونجا تعقیبمون کنن و به اصطلاح مواظبمون باشن ...زود راه افتادم ...مهدیس با شک و ترس پرسید:

مهدیس-اتفاقی افتاده ترانه؟؟؟؟

با عصبانیت جواب دادم:

من-قرار بوده اتفاقی افتاده باشه 

مهدیس-حالا چرا میزنی ...یه سوال پرسیدم 

جوابی ندادم ...تنها چیزی که جلوی چشم هام بود همون صحنه ی بعد از ظهر بود ...تمام شب رو با آهنگ هایی که قبلا مفهومشون رو نمی دونستم گریه کردم ...بالاخره دم دمای صبح خوابم برد....



***



-مسافران عزیز لطفا کمربند هاتون رو ببندید 

صدای مهماندار هم دیگه رو اعصابم بود .....حالم خیلی داغون بود ...مهدیس هم همچنین ...همش بهانه می گرفت .... آریانا هم کم حرف شده بود ...چه بلایی سر اکیب دوستانه ی شاد ما اومد؟؟؟؟....وضع من از همشون بدتر بود ...هر دو نگرانم بودن ...آریانا مدام حالم را می پرسید و منم فقط می گفتم خوبم ...کی می دونست این خوب بودن از صد تا مرگ با سرطان برام بد تره ....سرم رو گذاشتم روی صندلی و برای هزارمین بار صحنه ی دیروز رو مرور کردم ... دوباره اشک ریختم ...دوباره تنهایی اشک ریختم ...نمی دونم چه جوری چشم هام روی هم افتاد و خوابیدم ولی می دونم با صدای مهدیس بلند شدم:

مهدیس-ترانه بلند میشی؟؟؟....رسیدیم 

با مهدیس راه افتادیم...یه تاکسی دربست گرفتیم و رفتیم خونه ی ما...همه اونجا بودن ...تارا و آریا با مامانم برای خرید خورد و ریز جهیزیه رفته بودن ...یه سلام سر سری به همه کردم و رفتم توی اتاقم و برای سه هزارمین بار(آهنگ فدای سرت کامران و هومن)رو گوش دادم ....با شنیدن سر و صدای پایین بالاخره بلند شدم و با بی حالی رفتم پایین ....بچه ها داشتن کارت ها رو می نوشتن ...آریانا و تارا داشتن قهقهه می زدن ...آریا از ته سالن داد زد:

آریا-به ....تران خانوم ...آفتاب از کدوم طرف در اومده؟؟؟

حوصله ی مسخره بازی نداشتم جواب ندادم و رفتم نشستم کنار تارا ...یه سلا م سر سری کردم ...اگه حالشو داشتم دوباره می رفتم اتاقم ...خونه ی ما کلا نه صد متر زیر بنا داشت ...یه حیاط بزرگ با درختای بید مجنون و تاب دو نفره که من عاشقش بودم ...یه راهروی رویایی ....وارد خونه که میشدی اولین چیز که توجهت رو به خودش جلب می کرد تابلویی بود که من از خانواده مون کشیدم ..حال خیلی بزرگی که با چند دست مبل تزیین شده بود ...پله های گردان ...پنج اتاق که یکیش مال من بود ...اتاقی با دکور قرمز و خاکستری ...حتی لب تابم هم قرمز بود ...عاشق ترکیب اتاقم بودم ...ولی الان همه چی برام کسل کننده بود ...همه با تعجب نگام می کردن و با هم لب خوانی میکردن :

-این چشه؟؟؟؟؟

دوست داشتم از اونجا فرار کنم ...اره برم یه جای دور ....صدای آریا منو از خیال هام بیرون کشید:

آریا- بچه ها برای پندار و آراد و سپهر هم کارت بنویسید 

مهدیس ذوق زده گفت:

مهدیس-آره فکر خوبیه 

آریانا هم حرفی نزد ولی من مخالفت کردم :

من-یه وقت اونا رو نگید ها ....میان این جا مجلس رو کوفتمون می کنن 

مهدیس یه چشم غره به من رفت و آریا گفت:

آریا-نمی شه قول دادم دعوتشون کنم 

این سه تا چه زود با آریا رفیق فابریک شدن ...اگه پندار نامزدشو میاورد من دیونه می شدم ...تصمیم گرفتم کیارش رو دعوت کنم تا اگه یه موقع مشکلی پیش اومد اون پیشم باشه ... وجودش برام مایه ی آرامش بود ....رو به تارا گفتم:

من-منم می تونم یه نفر رو دعوت کنم؟؟؟؟

تارا که شدیدا نگران وضع من بود گفت:

تارا- اره عزیزم صاحب مجلس تویی؟؟؟

یه کارت برداشتم و اسم کیارش رو روش نوشتم ...بالاخره کار از محکم کاری عیب نمی کنه ... و براش اس دادم:

من-کیارش شنبه عقد خواهرمه ...برات کارت نوشتم ولی نمی دونم چه طور به دستت برسونم ...لطفا،حتما بیا ....آدرس رو برات اس می کنم 

چند دقیقه بعد جواب داد:

کیارش- میشه تو چیزی بخوایی و من نه بگم؟؟؟...حتما میام

آریانا- ترانه بلند شو ...باید بریم آرایشگاه 

این یه هفته رو همش دوندگی داشتیم و حال من هنوز آشفته بود ...همه نگرانم بودن ...وقتی برای خرید حلقه رفته بودیم تارا ازم خواست من براش انتخاب کنم ...ولی من ازش خواستم خودش انتخاب کنه چون حوصله ی هیچ کاری رو نداشتم ...حتی مامان ساکتم هم دیروز معترض شد ...برگشت بهم گفت:

مامان-ترانه ...دخترم ...چرا دیگه شیطونی نمیکنی ...کو اون دختری که از دیوار راست بالا می رفت 

دست خودم نبود ...ولی باید اعتراف کنم اون اتفاق برام مثل یه زلزله ی هشت ریشتری بود ...تمام شادی هام رو در یک چشم به هم زدن به باد داد ....همه فکر می کردن به خاطر رفتن تارا ناراحتم 

....حتی لباس جشنم هم تارا گرفته بود ومن هنوز ندیده بودمش ...منی که عاشق خرید بودم لباسی که باید برای جشن عقد خواهرم بپوشم رو ندیده بودم ...واقعا خنده داره ....

رفتم دسشتویی و صورتم رو پوشیدم ...امروز رو باید خوددار باشم ...خوبه که کیارش میاد ...بودنش برام آرامشه ...باید ماسک شاد بودن بزنم ...نباید این عروسی رو برای خواهر یکی یدونم زهر مار کنم ....درسته دیگه حوصله آتیش سوزوندن رو ندارم ولی می تونم لبخند بزنم ....آره همینه ....

از دستشویی بیرون اومدم ...آریانا برام لباس گذاشته بود ....یه مانتوی بلند سرمه ای با شلوار و شال مشکی ....زود آماده شدم و اومدم بیرون ...یه لبخند زدم که همه با تعجب نگام کردن ...با آریا و دخترا به طرف آرایشگاه رفتیم ...عادت به آرایش کردن نداشتم ....ولی عروسی خواهرم بود ....اول تارا نشست و آرایشگر شروع کرد حتما الان با خودش می گه این عروسه بیست تا همراه داره تا ظهر ما سه تا بی کار بودیم و سر ظهر آریا برامون غذا آورد ...یکی از آرایشگر ها مهدیس رو برد و شروع کرد به درست کردن مو هاش ....یکی دیگه هم مشغول پیچیدن موهای آریانا شد ....منم منتظر شدم تا کار اون دو تا تموم بشه ....کار هر دوشون تموم شد ولی بی شعورا نذاشتن من ببینمشون ...رفتن تا لباساشون رو بپوشن ...منم نشستم و رو به آرایشگره گفتم:

من-اگه میشه یه آرایش ملایم بکنید 

آرایشگر- مگه میشه ؟؟؟؟....تو خواهر عروسی ...دیدی که اون دو تا دوستت هم ملایم آرایش نکردم ...غلیظ نبود ولی ملایم هم نبود 

من-من ندیدمشون ولی تو رو خدا زیاد آرایشم نکنید 

آرایشگر-تو کاری به من نداشته باش 

و شروع کرد اول مو هام رو پیچید ....منم چشمام رو بسته بودم ....این روزا کم خوابی داشتم ... آرایشگره هم منو کشت تا کارش تموم شد .... می خواستم خودمو توی آیینه ببینم که تارا داد زد:

تارا-نبینی ها ....برو اول لباست رو بپوش ...توی اون اتاق گذاشتمش 

همونطور که آریانا و مهدیس نذاشتن من ببینمشون منم نذاشتم و تند رفتم توی اون اتاقی که تارا گفت ...اونجا یه لباس آبی آسمانی بود ...گرفتمش جلوی خودم ...تا شکم تنگ بود و از باسن به پایین گشاد می شد ....دنباله هم داشت ....پوشیدمش ...یه آستین خیلی کوتاه هم داشت و یقه اش مستطیلی بود ... من همیشه نمازمو می خوندم ولی اهل حجاب توی جمع های خانوادگی نبودم ....می دونم الان با خودتون می گید من یه خل تمام عیارم ولی من برای خودم اعتقاداتی داشتم من خدا رو خیلی دوست دارم ولی تو یه خانواده ای بزرگ شدم که اهل حجاب نبودن توی جمع هم لباسی کم تر از آستین کوتاه نپوشیده بودم ...

یه کفش پاشنه بلند آبی هم اونجا بود که با دو تا بند تا بالای زانو بسته می شد ...باید اعتراف کنم که سلیقه ی تارا حرف نداشت ... آریانا اومد تو و من از توی آیینه دیدمش ...یه لباس سبز دکولته که تا زیر زانوش بود ..مو هاش هم فر کرده بود ...اینقدر خوشگل شده بود که دلم نمیومد نگاش نکنم ...وقتی منو دید گفت:

آریانا-وایییییی دختر اگه خودتو ببینی ...خیلی خوشگل شدی 

مهدیس هم در حالی که داشت می گفت:

مهدیس- آریانا تو کیف منو و ندیدی 

اومد داخل اتاق ...یه لباس زرشکی که تا زانوش بود ....مو هاش هم بالای سرش جمع کرده بود و تره ای ازشون رو فر کرده بود ....اونم به اندازه ی آریانا زیبا شده بود ...مهدیس جیغ زد:

مهدیس-وایییییییی دختر معرکه شدی؟؟؟

من-خودتون رو ندیدی که به من اینطوری می گید 

رفتم بیرون ...تو آیینه یه دختر زیبا دیدم ...این منم؟؟؟...خط چشمی که توی چشمام کشیده بود چشمام رو دو برابر و کشیده تر کرده بود ...مو های مشکیم هم از بالا ابشاری و فر بسته بودن ...باید اعتراف کنم قابل شناخت نبودم ....آرایشگر شروع کرد به کل کشیدن ....هر سه برگشتیم ..وایی تارا مثل یه فرشته شده بود ...لباس سفید و بلندش آنقدر زیبا بود که توصیفش برام سخته ...چشم های سبزش توی مژه های مشکیش گم شده بود ...مثل این که آریا از قبل منتظر بود چون سریع اومد بالا ...با دیدن تارا چشماش ستاره بارون شد ...مثل فشنگ رفت طرف تارا و لباش رو چسبوند روی لبای تارا ...اوا خاک به سرم ...این بچه فکر کرده اینجا خارجه که فرتا فرت این خواهر منو بوس می کنه .. آرایشگرا ریز ریز می خندیدن ...تارا هم سرخ شده بود ...بالاخره آریا رو پس زد و در گوشش یه چیزی گفت ...منم رو به آرایشگرا گفتم:

من-شما ببخشید این داماد ما تازه از فرنگ اومده با رسم و رسومات اینجا آشنا نیس 

همون لحظه گوشیم زنگ خورد ...کیارش بود ...جواب دادم:

من-الو کیارش رسیدی ؟؟؟؟

کیارش - آره تو کجایی؟؟؟

من-آرایشگاه 

کیارش-آدرس آرایشگاه رو بگو بیام دنبالت 

من- زحمتت میشه 

کیارش- نه بابا این چه حرفیه ...آدرس رو بگو 

من- خوب بنویس .....

آدرس رو بهش گفتم و خداحافظی کردم ...مهدیس گفت:

مهدیس- زنگ بزنم آژانس؟؟؟

من- نه کیارش قراره بیاد دنبالمون 

مهدیس-آخ جون بالاخره منم یه بازیگر و از نزدیک می بینم 

آریانا- تو دعوتش کردی ؟؟؟

من-آره چطور؟؟؟

آریانا- هیچی همینجوری 

وقتی زنگ آرایشگاه رو زدن با دخترا از همگی خداحافظی کردیم و رفتیم پایین ...دور کیارش رو ده نفر گرفته بودن و همه امضا می خواستن ....کیارش سرش رو آورد بالا و با دیدن ما داد زد :

کیارش- شما برید توی ماشین

ما سه تا رفتیم توی شاسی بلند آخرین مدل کیارش ...من جلو نشسته بودم و آریانا و مهدیس عقب ...مهدیس از پشت داد زد:

مهدیس- وایییی که این بشر چه قدر خوشگله 

آریانا- راست میگه ...عجب تیپی داره کثافت 

من- قدش رو میری؟؟؟؟

مهدیس –آره بابا به درخت بید گفته زکی 

به سختی از میان جمعیت گذشت و اومد سوار شد ...خوشبختانه شیشه ها دودی بودن و کسی ما رو نمی دید ...وقتی نشست اول کمربندش رو بست بعد برگشت طرفم ...با دیدن من چند لحظه با تعجب نگام کرد منم گفتم:

من- سلام 

دیدم جواب نمیده دستم رو جلوش تکون دادم ...به خودش اومد و گفت:

کیارش- چیزی گفتی؟؟؟

من- گفتم سلام 

مهدیس و آریانا هم از پشت سلام کردن که کیارش برگشت عقب و گفت:

کیارش- سلام خانومای زیبا ...ببخشید این دوست شما برای من هوش و حواس نمی ذاره ...دوستید دیگه؟؟؟

من- احسنت به هوشت 

کیارش –و البته سلام به روی ماه تو ...

آریانا یه بشگون از کنار پهلوم گرفت ....اخ ...اخ ...الهی خیر نبینی دختر ...به زور یه لبخند زدم ...کیارش حرکت کرد ...دستمو گذاشته بودم رو پهلومو به آریانا فحش می دادم که کیارش برگشت و گفت:

کیارش- معرفی نمی کنی ترانه خانوم؟؟؟

برگشتم و به مهدیس اشاره کردم:

من- ایشون مهدیس خانوم هستن ...ایشونم آریانا هستش 

کیارش- خوشبختم خانوما 

مهدیس- کیارش خان یه سوال داشتم

کیارش – شما دوتا بپرس مهدیس خانوم ...درست گفتم دیگه؟؟؟؟

مهدیس- بله درست گفتید ... شما نامزد نداری؟؟؟

کیارش یه نگاه به من کرد و از توی آیینه به مهدیس نگاه کرد و گفت:

کیارش – نه هنوز ولی فکر کنم به زودی یکی داشته باشم ...
و دوباره یه نگاه به من کرد ...رفتم تو فکر ...من کیارش رو به عنوان یه برادر یا یه دوست می دیدم ...هیچ وقت نمی تونستم به یه چشم دیگه نگاهش کنم ... تا باغ حرفی نزدیم ...وقتی رسیدیم تشکر کردی و پیاده شدیم ...کیارش هم پیاده شد و شونه به شونه من وارد باغ شد .....

سپهر 



آریانا و مهدیس با هم وارد شدن و یه راست رفتن طرف اتاق پرو ...این چند وقت خیلی به مهدیس فکر کردم ...وقتی نبود انگار یه تیکه از وجودم نبود ...دیگه آزادانه می تونم بگم من عاشقشم ... آره عاشق اون لبخند های شیرینش ولی فکر نکنم هیچ وقت بتونم به آراد و پندار اینو بگم ...کیارش و ترانه هم با هم وارد شدن ...کیارش اینجا چی کار می کنه؟؟؟....نگاهی به پندار انداختم ...دندوناشو روی هم میسایید و دستاشو مشت کرده بود ... فکر می کنم اون دو تا هم حس منو داشتن ولی نمی تونستن به زبونش بیارن ...اول همه با تعجب به کیارش نگاه کردن بعد دخترا همه دویدن سمتشو ازش امضا خواستم ...دور ما هم کم دختر نبود ولی اون یه بازیگر و این یه امر مشخصه که دخترا براش بمیرن ...مهدیس و آریانا اومدن بیرون ...اخ خدایا ....چقدر مهدیس خشگل شده ...یه لباس قرمز جیگری ...همه نگاه ها به سمتشون کشیده شد ... ناراحت شدم ...دوست نداشتم کسی به مهدیس نگاه کنه ...باید پیشش باشم ...رفتم طرفش....با دیدنم یه لبخند زد و اومد طرفم ...چشمای آراد ستاره بارون بود ....زود رفت طرف آریانا ...پندار هم داشت با دخترا ی سریش سر و کله می زد:

من-سلام 

مهدیس- سلام ...خوبی؟؟؟؟

من-میشه تو رو ببینم و خوب نباشم ...خیلی خشگل شدی دختر 

مهدیس سرش رو پایین انداخت و گفت:

مهدیس-ا نگو خجالت می کشم 

من-قوربون خجالت کشیدنت بره سپهر ...ولی ...میگم ...حالا ایندفعه گذشت ولی دفعه بعد اینقدر خشگل نکن دوست ندارم بقیه نگات کنن 

یکی زد به بازو و گفت:

مهدیس- ای حسود 

و خندید ...یه خانوم میانسال و زیبا با چشم های طوسی اومد طرفمون و کنار مهدیس وایساد و گفت:

-مهدیس ...مادر ...چرا اینجا وایسادی؟؟؟

مهدیس- چی کار کنم مامان 

-بیا ...مهیار دنبالت می گرده 

مهدیس- تو رو خدا اونو به من نچسبونید ...

-ا ...زشته نگو 

تازه من و دید ...یه نگاه خریدارانه از سر تا پام انداخت و آخرش رو به مهدیس گفت:

مهدیس-مهدیس جان معرفی نمی کنی؟؟؟

مهدیس نگاهی به من کرد و رو به مامانش گفت:

مهدیس- ایشون یکی از هم کلاسی هام هستن که با آریا دوستن 

-این همکلاسیت اسم نداره؟؟

مهدیس-اوا مامان معلومه که داره...ایشون سپهر آریانژاد هستن ..

و رو به من گفت:

مهدیس- اینم مامان یکی یدونه ی من سارا خانومه 

سارا- خوبه خوبه خودت رو لوس نکن 

و دستش رو به طرف من دراز کرد ..دستش رو گرفتم و زل زدم توی چشماش ...معلوم شد چشمای مهدیس به کی رفته :

من-دیدن شما باعث افتخاره خانوم محترم 

سارا- چه جون برازنده ای ...می تونم مهدیس رو چند لحظه ازتون قرض بگیم 

من- حتما 

مهدیس رو برد طرف اتاق عقد ...من حوصله نداشتم برم اون طرف فقط صدای عاقد رو میشنیدم ....وقتی مهدیس بیرون اومد مامانش اونو برد پیش یه پسر...من و میگی خون خونم رو می خورد ...آراد هم عصبانی اومد پیشم ....نگاهی به اطراف انداختم و آریانا رو دیدم که داره تو بغل یه مرد می رقصه :

آراد- می بینی تو رو خدا چه جوری چسبیده به پسره 

من- حالا چرا داره با اون می رقصه ؟؟؟

آراد – هیچی بابا بهم گفت بیا برقصیم گفتم دوست ندارم جلوی این همه مرد قر بدی اونم گفت هر جور میلته و رفت با این جوجه فکلی رقصید 

چشمام روی مهدیس و اون پسره بود و گوشام به حرفای آراد گوش می داد ...آراد یه دفعه داد زد:

آراد- یا پیغمبر ..بجنب سپهر ...الان پندار میره کیارش رو داغون میکنه 

نگاهی به پندار انداختم ...سرخ شده بود و با عجله به طرف کیارش که دست ترانه رو گرفته بود می رفت ...

پندار



وقتی آریانا و مهدیس اومدن تو دنبال ترانه می گشتم که کنار کیارش پیداش کردم ...دوست داشتم دندون های کیارش رو بیارم پایین ...آراد و پندار رفتن پیش آریانا و مهدیس ...ترانه هنوز از اتاق پرو نیومده بود بیرون ...نگاهی به ساعتم کردم ...یه ربع بود که از اونجا بیرون نیومده بود ...ولی بالاخره اومد ...با یه لباس آبی بود...عین ستاره ها می درخشید یه راست رفت به طرف اتاق عقد ...حدود نیم ساعت بعد بیرون اومد ...آریا و تارا به عقد هم در اومده بودن ...کیارش رفت طرفشو و دستش رو بوسید و بعدش گرفتش توی دستاش ...دیگه نتونستم تحمل کنم ....با تمام سرعت به طرفشون رفتم که آراد جلوم سبز شد :

آراد –کجا میری برادر من؟؟؟

من - آراد برو کنار و الا تو رو هم میزنم 

جلو چشمام رو خون گرفته بود ...زدمش کنار و دوباره با تمام سرعت رفتم طرف کیارش ...تقریبا کسی کنار اون و ترانه نبود ...دخترا وقتی دیدن دستای ترانه رو گرفته پراکنده شدن ...رفتم و یقه اش رو گرفتم و چسبوندمش به دیوار:

من- مردیکه ی بی همه چیز چی کار کردی؟؟؟...فقط یه بار دیگه اگه جرعت داشتی دستش رو بگیر ببین چی کارت میکنم

ترانه داد زد:

ترانه- بسه ...به تو چه ...تو چکارمی ؟؟؟

من- تو خفه شو 

کیارش –تو خفه شو ...باهاش درست حرف بزن 

من- به تو ربطی نداره 

یقش رو ول کردم و دست ترانه رو گرفتم و بردم وسط ...تقلا می کرد ولی ولش نمی کردم ...دستم رو محکم دور کمرش گرفتم و در گوشش از میون دندون های قفل شده ام گفتم:

من- ول نخور...اگه یه بار دیگه دور و بر کیارش ببینمت این مجلس رو رو سرت خراب می کنم 

ترانه – من دعوتش کردم ...نمی تونم تنهاش بزارم 

من –تو غلط کردی ...

اشک دور چشماش حلقه زد و گفت:

ترانه- ولم کن ...

من با بی رحمی جواب دادم:

من- بی خودی آبقوره نگیر ...تا آخر شب باید پیش خودم باشی 

ترانه- مگه تو هستی رو بوسیدی من حرفی بهت زدم 

من- من فرق دارم ...در ضمن من هرکاری بخوام می کنم 

ترانه- منم هر کاری می خوام میکنم ...من یه زن آزادم 

من- فعلا که نمی تونی کاری کنی 

اشک هاش روی گونه هاش چکید ...دوست داشتم پاکشون کنم ولی غرورم اجازه نداد به جاش گفتم:

من- خوبه دیگه گریه نکن ...عروسی خواهرته بهتره لذت ببری 

همون لحظه آریا اومد طرفمون ...باهاش دست دادم و تبریک گفتم ...اونم گفت:

آریا- میشه این خواهر زن ما رو چند دقیقه قرض بدی 

تو رو در بایستی گفتم:

من- البته 

و دست ترانه رو توی دست آریا گذاشتم ...دوست نداشتم این کار و بکنم ولی چاره ای نبود ....حتی اگه می تونستم همین الان مجبورش می کردم بره و لباسش رو عوض کنه ...دوس نداشتم مردا بهش نگا کنن ...ترانه داشت با آرذیا می رقصید ...دنبال کیارش گشتم که کنار بابای ترانه دیدمش ..اون با بابای ترانه چی کار داره؟؟...چون صاحب مجلس بود شناخته بودمش ولی هنوزم شک داشتم اخه شاید بابای آریا باشه ....داشتم نگاهشون می کردم...برگشتم طرف آریا و ترانه ...پس ترانه کوش؟؟؟....رفتم و رو به آریا گفتم:

من- پس ترانه کجاس؟؟؟

آریا- نمی دونم گفت کار داره 

دوباره برگشتم تا ببینم پیش کیارش نیست اما دیدم خود کیارش هم غیبش زده ...داشتم دیونه می شدم ...رفتم تا سالن رو بگردم شاید پیداشون کنم ....